فهرست مطالب
درد کشاله ران به دردی اشاره دارد که در ناحیه اتصال ران و شکم احساس می‌شود. مفصل ران و کشاله ران از جمله مناطقی هستند که برای درمان توسط متخصصان آسیب‌های ورزشی چالش‌برانگیز هستند. دلیل این امر، وجود تعداد بسیار زیادی از ساختارهاست که ممکن است آسیب ببینند و منجر به درد کشاله ران شوند. همچنین، این ساختارها در عمق بافت در ناحیه کشاله ران قرار دارند، از جمله مفصل ران.
آسیب‌های شایع لگن و کشاله‌ی ران
- کشیدگی کشاله‌ی ران
- فتق کشاله‌ی ران
- آرتروز مفصل ران
- پیچ‌خوردگی یا کشیدگی عضلات نزدیک کننده
- سندرم پیریفورمیس
- اختلال در مفصل ساکروایلیاک
- عصب به دام افتاده
علل آسیب و درد کشاله‌ی ران
درد کشاله‌ی ران معمولاً به دلایل زیر رخ می‌دهد:
- استفاده‌ی بیش‌ازحد و مکرر از ران و عضلات شکمی تحتانی
- اختلال در بافت‌های نرم مانند کشیدگی عضلانی، تاندونیت و کوفتگی. (در اکثر موارد)
- در برخی از موارد ممکن است درد کشاله‌ی ران به دلایل زیر احساس شود:
- ستون فقرات
- ورم استخوان شرمگاه
- گیر افتادگی عصبی
- فتق ورزشی
- آسیب به مفصل ران
درد ران به طور حاد در ورزش‌هایی چون فوتبال و ورزش‌های رزمی که موارد زیر را داشته باشند شایع‌تر است:
- لگد زدن
- دویدن
- تغییرات سریع در موقعیت و جهت بدن
ورزشکاران ممکن است در اثر یک حرکت خاص احساس درد کشاله ران کرده و صداهایی را از درون کشاله‌ی ران خود بشنوند. معاینه‌ی فیزیکی می‌تواند حساسیت نسبت به لمس، کبودی و ورم عضلانی را آشکار کند. معمولاً این موارد با گذشت ۴ تا ۶ هفته و در اثر فیزیوتراپی و استراحت از بین می‌روند.
علل درد مزمن کشاله‌ی ران
این عارضه ممکن است در اثر موارد زیر به وجود بیاید:
نادیده گرفتن یک آسیب حاد و پیشرفت آن با ادامه‌ی انجام فعالیت‌ها: درصورتی‌که یک عارضه درمان نشود، به سمت آسیب‌های شدیدتر پیش خواهد رفت.
شکستگی در اثر فشار: شایع‌ترین منطقه‌ی شکستگی که موجب احساس درد در کشاله‌ی ران می‌شوند عبارت‌اند از راموس پوبیس و گردن استخوان ران.
شکستگی جداشده: این نوع شکستگی زمانی اتفاق می‌افتد که فشار واردشده بسیار قدرتمند بوده و اتصال بین عضله و استخوان را پاره کند. این آسیب‌ها با انقباض شدید عضلانی همراه بوده و همچنین ممکن است نقوص قابل لمسی در عضلات بخش راموس پوبیس وجود داشته باشند.
ورم استخوان شرمگا: این عارضه عبارت است از التهاب مزمن سمفیز پوبیس و ساختارهای استخوانی هم‌جوار که در اثر فشار مکرر عضلات به هنگام دویدن ایجاد می‌شود. از شاخصه‌های این عارضه می‌توان به درد در کشاله‌ی ران، حساسیت نسبت به لمس در توبرکل پوبیس و احساس درد به هنگام دویدن، دراز و نشست و اسکوات اشاره کرد.
فتق ورزشی: این عارضه همانند آسیب‌های حاد کشاله‌ی ران بوده و در اثر تغییر جهت ناگهانی یا لگد محکم ایجاد درد می‌کند. این عارضه معمولاً با استراحت به طور کامل درمان نمی‌شود.
پاتولوژی مفصل ران: دو عارضه‌ی مربوط به مفصل ران که ایجاد درد کرده و نباید نادیده گرفته شوند عبارت‌اند از بیماری لگ کالو پرتس (LCP) و لغزش اپی فیز سر استخوان ران (SCFE):
• LCP نوعی نکروز عروقی اپی فیز پروگزیمال ران بوده که بیشتر در پسران بین ۸ تا ۱۳ سال رخ می‌دهد. کودک مبتلا به این عارضه از درد پیشرونده در کشاله‌ی ران شکایت می‌کند که به سمت شکم یا ران تمایل دارد. با گذشت زمان ممکن است تحرک پذیری در فرد کاهش یافته و به هنگام تحرک درد احساس شود.
• SCFE در پسران بین ۱۰ تا ۱۷ سال که قدبلند و لاغر بوده و یا اضافه وزن شدید دارند دیده می‌شود. درد کشاله‌ی ران در این ورزشکاران می‌تواند به سرعت و به دلیل یک حادثه ایجاد شود و یا با گذشت زمان و فشار مکرر به وجود بیاید. با پیشرفت این عارضه، ورزشکار درد را در استخوان لگن و زانوی خود احساس کرده و ممکن است دچار لنگی شود.
عوامل خطر آسیب به کشاله‌ی ران
چندین عامل می‌توانند خطر ابتلای ورزشکار به آسیب‌های کشاله‌ی ران را افزایش دهند که در زیر به برخی از این عوامل می‌پردازیم:
- دختران نوجوان نسبت به شکستگی در اثر فشار در ناحیه‌ی کشاله‌ی ران و مناطق دیگر بدن آسیب‌پذیرترند. با این حال این شکستگی‌ها در هر دو جنسیت و رده‌های سنی مختلف رخ می‌دهند.
- ورزشکاران نوجوان از هر دو جنسیت در مورد شکستگی‌های جداشده در ناحیه‌ی لگن نسبت به بزرگ‌سالان آسیب‌پذیرترند.
- تازه سربازهای ارتش که تحت آموزش اولیه قرارگرفته و ورزشکارانی که میزان و شدت تمرینات خود را مکرراً افزایش می‌دهند، ممکن است دچار شکستگی در اثر فشار شوند.
- تغییر ناگهانی در کفش‌های ورزشی و یا جنس زمین تمرین می‌تواند خطر ابتلا به شکستگی در اثر فشار را افزایش دهد.
- آسیب‌های مربوط به استفاده‌ی بیش‌ازحد از کشاله‌ی ران به‌آرامی شروع‌شده و میزان درد آن‌ها کم است. این به معنی نادیده گرفتن علائم این عارضه‌ها توسط ورزشکاران تا موقع شدید شدن عارضه می‌باشد. این کار می‌تواند عارضه‌های ساده را پیچیده کرده و روند درمان را دشوار کند.
- مردان بیشتر در معرض خطر ابتلا به فتق می‌باشند. به خصوص فتق مغبنی.
تشخیص درد کشاله‌ی ران
پزشکان معمولاً از روش‌های چند جانبه برای تشخیص علت ایجاد درد کشاله‌ی ران استفاده می‌کنند که در زیر به توضیح آن می‌پردازیم:
• بررسی دقیق سوابق پزشکی: یک سابقه‌ی پزشکی کامل عبارت است از اطلاعات دقیق در مورد زمان، مکان، شدت و چگونگی بروز علائم یک عارضه.
• معاینه‌ی فیزیکی: ممکن است از بیمار در طول معاینه خواسته شود تا نشسته، ایستاده، دراز کشیده یا راه برود. این به وسیله پزشک امکان می‌دهد تا راه رفتن، تعادل، انعطاف‌پذیری مفصل ران و دامنه حرکتی، قدرت و سایر جنبه‌های مرتبط مانند توازن استخوان لگن را بررسی کند.
• عکس‌برداری تشخیصی:
- اشعه‌ی ایکس یا فراصوت معمولاً در ابتدای روند تشخیص و بر اساس شک و فرضیات پزشک استفاده می‌شوند.
- MRI به منظور تشخیص آسیب‌های بافت نرم کشاله‌ی ران و شکستگی‌های ایجادشده در اثر فشار موردنیاز خواهد بود.
• آزمایش خون: به دلیل این که برخی از موارد آسیب به کشاله‌ی ران با عفونت‌های ثانویه و یا دیگر مشکلات سیستمیک همراه‌اند، ممکن است پزشک به هنگام انجام عمل تشخیص برای درد کشاله‌ی ران، تصمیم به انجام آزمایش‌هایی چون شمارش گلبول و دیگر آزمایشات رایج بگیرد.
درمان درد کشاله‌ی ران
درمان آسیب‌های کشاله‌ی ران، بسته به نوع و شدت آسیب متفاوت خواهد بود. در زیر به برخی از روش‌های درمانی درد کشاله‌ی ران پرداخته‌شده است:
فیبا (فشار، یخ، بالا بردن، استراحت): آسیب‌های کشاله‌ی ران که با کشیدگی عضلات و تاندون‌ها همراه‌اند، معمولاً به این روش پاسخ خوبی می‌دهند:
- استراحت: در این مرحله معمولاً میزان فعالیت‌های فرد کاهش پیدا می‌کند ولی در برخی از موارد، ممکن است به استفاده از عصای زیر بغل و دیگر وسایل برای کاهش فشار از روی پاها نیاز باشد.
- یخ: گذاشتن یخ پیچیده شده در یک تکه پارچه بر روی محل آسیب می‌تواند درد و ورم را کاهش دهد.
- فشار: به منظور ایجاد فشار، می‌توان ران‌ها و یا کشاله‌ی ران‌ها را با باندهای لاستیکی بست. همچنین می‌توان از لباس‌های مخصوص فشار و یا نوار پیچی استفاده نمود. این کار می‌تواند در کاهش ورم و تثبیت اندام آسیب‌دیده موثر باشد.
- بالا بردن: بردن کشاله‌ی ران به بالاتر از سطح قلب با خوابیدن بر روی یک بالش به مدت چند ساعت در هر روز، می‌تواند به کاهش ورم و تسریع فرایند بهبودی کمک کند.
داروهای ضد التهاب: ممکن است بیماران از داروهای مسکن ضد التهاب مانند ایبوپروفن و ناپروکسن به منظور کاهش درد و التهاب بافت‌های آسیب‌دیده استفاده کنند. در برخی از موارد، از استروئید های خوراکی استفاده می‌شود.
تزریقات: انواع مختلفی از تزریقات برای درمان درد کشاله‌ی ران استفاده می‌شوند که می‌توان از بین آن‌ها به موارد زیر اشاره کرد:
- تزریق استروئید
- مسدودکننده‌های عصبی که به اعصاب ایلیواینگوینال و ایلیوهیپوگاستریک تزریق می‌شوند
- تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)
از هر کدام از این گزینه‌ها می‌توان برای کاهش درد استفاده نمود.
نوارپیچی کشاله‌ی ران: می‌تواند با اعمال فشار بر روی منطقه‌ی آسیب‌دیده، فرایند بهبودی را تسریع کند. این کار همچنین باعث محافظت بیشتر از عضلات در طول باز توانی شده و کمک می‌کند تا آسیب بیشتری به عضلات آسیب‌دیده وارد نشود.
فیزیوتراپی: بسیاری از انواع آسیب‌های وارده به کشاله‌ی ران، نسبت به فیزیوتراپی پاسخ مناسبی می‌دهند. فیزیوتراپی عبارت است از تمرینات کششی ایزومتریک، تمرینات تقویتی با تمرکز بر عضلات شکم و تمرینات کششی برای عضلات تحتانی شکم و عضلات پاها.
تمرینات و ورزش‌ها: پس از پشت سر گذاشتن مرحله‌ی اول و حاد آسیب، یک برنامه‌ی باز توانی ملایم شامل تمرینات کششی و تقویتی شروع می‌شود.
- تمرینات کششی باید همیشه بدون درد بوده و در ابتدا به طور ملایم و با ثابت نگه‌داشتن بدن انجام می‌شوند. سپس به تدریج این تمرینات تخصصی‌تر شده و با حرکت دادن بدن انجام خواهند شد. تمریناتی باید انجام شوند که هر دوی عضلات نزدیک کننده‌ی کوتاه و نزدیک کننده‌ی بزرگ را درگیر می‌کنند.
- تمرینات تقویتی با هدف افزایش تدریجی سطح تحمل عضلات انجام‌شده و می‌توان آن‌ها را از روز پنجم شروع کرد و تا زمانی که احساس درد نکنید آن‌ها را ادامه داد.
- تمرینات ایزومتریک یا کشش ثابت برای ابتدای کار توصیه‌شده و در طی آن‌ها عضلات حرکت نخواهد کرد.
- تمرینات اکسنتریک پیچیده‌تر بوده و تمرکز آن‌ها بر روی تقویت عضلات می‌باشد. این تمرینات برخلاف تمرینات دیگر طولانی‌تر می‌شوند.
- تمرینات پویا زمانی که عضله قدرت خود را بازیابی کرد، با کمک طناب‌های مقاومتی انجام می‌شوند.
- تمرینات عملکردی زمینه‌ی ورزشی بیشتری داشته و شامل دویدن، تمرینات تغییر جهت، پریدن و تمرینات پولیومتریک می‌باشد.
سوزن خشک.
ماساژ ورزشی زمانی که مرحله‌ی درد شدید پشت سر گذاشته شد (پس از ۷۲ ساعت) مفید بوده و می‌تواند گرفتگی عضلات را کاهش داده و جریان خون و مواد غذایی را افزایش دهد.
فراصوت درمانی: روش‌های الکترودرمانی مانند فراصوت می‌توانند توسط افراد متخصص برای کمک به روند بهبودی مورد استفاده قرار بگیرند.
عمل جراحی: درد شدید و یا مزمن را می‌توان در مواردی به کمک عمل جراحی درمان کرد. دکتر وریانی معمولاً عمل جراحی مربوط به آسیب‌های کشاله‌ی ران را به صورت متفاوتی انجام می‌دهد.
آرتروسکوپی مفصل ران
- گیر افتادگی مفصل ران
- ترمیم لابروم
- پارگی لابروم
- ناپایداری
عمل جراحی عضلات نزدیک کننده
- تنظیم فشار عضله‌ی نزدیک کننده
- بازسازی عضله‌ی نزدیک کننده
عمل جراحی کشاله‌ی ران
- فتق ورزشی (کشاله‌ی گیلمور)
- ترمیم حلقه‌ی خارجی
