فهرست مطالب
آسیب اپیکوندلیت میانی معمولا با نام آرنج گلف‌بازان یا گلف البو شناخته می‌شود. این نام بدین معنا نیست که تنها گلف‌بازان به این آسیب دچار می‌شوند، اما حرکت دست در هنگام انجام بازی گلف، یکی از علل شایع این آسیب‌دیدگی است. بسیاری از فعالیت‌های تکراری و مداوم دست نیز می‌تواند به آسیب‌دیدگی موسوم به آرنج گلف‌بازان منجر شود: پرتاب کردن مداوم، خرد کردن چوب با تبر، کار با اره برقی و استفاده مداوم از بسیاری از ابزارهای دستی. هر فعالیت مکرر و مداومی‌که همیشه بر یک ماهیچه‌ی مشابه در ساعد فشار وارد می‌کند، می‌تواند موجب بروز علائم آرنج گلف‌بازان بشود. آرنج تنیس بازان نیز عارضه دیگری است که عبارت است از التهاب نواحی استخوانی آرنج.حرکات مکرر مانند محکم گرفتن اجسام و ضربه زدن به راکت می‌تواند باعث کشیدگی عضلات و اعمال فشار بیش از اندازه به تاندون‌ها شود. این فشار مداوم در نهایت باعث ایجاد پارگی‌های بسیار ریز در بافت‌ها می‌شود.
دکتر وریانی در درمان آسیب‌های بازو و آرنج و همچنین سایر آسیب‌های مزمن ناشی از حرکات مکرر، تخصص دارد. او در زمینه‌ی کاری خود کاملا تخصص دارد و می‌تواند، قبل از اقدام برای کنترل و درمان آسیب‌دیدگی، به طور کاملا دقیق و صحیح آسیب‌دیدگی آرنج شما را تشخیص دهد. دکتر وریانی با استفاده از پیشرفته‌ترین روش‌های درمانی و مدالیته‌های پزشکی برای کنترل آسیب‌دیدگی، درد شما را کاملا برطرف می‌کند و شما خواهید توانست مانند قبل به تمامی‌فعالیت‌های روزانه‌ی خود بپردازید.
علت بروز آسیب آرنج گلف‌بازان
- استفاده بیش از حد و فشار آوردن به ماهیچه‌ها و تاندون‌های ساعد و آرنج.
- تکرار کردن یک نوع حرکت خاص برای دفعات بسیار زیاد می‌تواند موجب وارد شدن فشار زیادی به آرنج و تاندون‌های متصل به آن شود، برای مثال:
- پارو کردن
- باغبانی (هرس درختان)
- کار با چکش و میخ
- شنا کردن
- التهاب تاندون. در صورت بروز آسیب‌دیدگی حاد، بدن شما یک واکنش التهابی از خود نشان می‌دهد. برخی سلول‌های التهابی خاص، خودشان را به ناحیه آسیب‌دیده می‌رسانند تا به بهبودی این ناحیه کمک کنند.
- به التهاب تاندون، اصطلاحا تاندنیت گفته می‌شود.
- به التهاب اطراف ناحیه اپیکوندیل اصطلاحا، اپیکوندلیت میانی گفته می‌شود.
- فرسایش تاندون. در این موارد، وجود یک مشکل خاص موجب می‌شود که بافت تاندون به مرور زمان دچار فرسایش شود. بدن در این موارد سلول‌های التهابی تولید نمی‌کند بلکه سلول‌های فیبروبلاست را تولید می‌کند. این مسئله باعث می‌شود که کلاژن موجود در بافت‌ها استحکام خود را از دست بدهد و شکننده شود و در نتیجه به آسانی آسیب ببیند. هر بار که بافت کلاژن موجود در تاندون شکسته می‌شود، بدن ما با شکل دادن بافت اضافی در تاندون به این وضعیت پاسخ می‌دهد. نهایتا، بر اثر تشکیل بافت‌های اضافی به خاطر شکسته شدن کلاژن در تاندون، تاندون ضخیم می‌شود.
علائم آسیب آرنج گلف‌بازان
- درد و حساسیت به لمس در ناحیه داخلی آرنج.
- درد آرنج از قسمت داخلی آرنج شروع می‌شود و احتمالا در طول ساعد و تا مچ دست منتشر می‌شود.
- ممکن است خم کردن مچ دست، چرخاندن ساعد و در دست گرفتن اجسام موجب شدیدتر شدن درد آرنج شود.
- ممکن است هنگام گرفتن اجسام با دستتان یا مشت کردن انگشتانتان، احساس کنید که دستتان قدرت کمتری دارد.
تشخیص آرنج گلف‌بازان
پزشک شما احتمالا در ابتدا سوابق پزشکی شما را کاملا بررسی می‌کند. شما باید به سوالات پزشک در مورد چگونگی احساس درد، تاثیری که درد بر فعالیت‌های شما داشته، نوع فعالیتی که دارید و آسیب‌هایی که در گذشته دیده‌اید، پاسخ دهید.
معاینه فیزیکی. معاینه فیزیکی معمولا بهترین و مفیدترین راه برای تشخیص عارضه آرنج گلف‌بازان است. ممکن است پزشک مچ دست و ساعد شما را به نحوی حرکت دهد که شما در عضلات ساعد خود احساس کشش کنید. در صورتی که شما به عرضه آرنج گلف‌بازان مبتلا باشید، معمولا در این حالت احساس درد خواهید داشت.
رادیوگرافی آرنج. انجام رادیوگرافی با اشعه ایکس به پزشک کمک می‌کند که سایر مشکلاتی که ممکن است با آرنج گلف‌بازان همراه باشد را تشخیص دهد. تصاویر اشعه ایکس می‌توانند وجود رسوب کلسیم و خار استخوانی را در ناحیه اتصال اپیکوندلیت میانی به تاندون فلکسور ساعد نشان دهد.
اسکن ام.آر.آی. اسکن ام.آر.آی از امواج مغناطیسی برای ایجاد تصاویری از تمام سطح مقطع‌های آرنج استفاده می‌کند. تصاویر ام.آر.آی علاوه بر استخوان‌ها، تاندون‌ها را نیز نشان می‌دهد.
تست اولتراسوند (سونوگرافی). در این تست از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید تصاویری از تمام ساختار‌های زیر پوست بدن استفاده می‌شود. همانطور که دسته‌ی کوچک دستگاه اولتراسوند بر روی ناحیه مورد نظر حرکت داده می‌شود، تصاویر ایجاد شده، بر روی مانیتور ظاهر می‌شوند. این تست می‌تواند گاهی فرسایش کلاژن را نیز نشان دهد.
درمان آرنج گلف‌بازان
دو رویکرد متفاوت برای درمان آرنج گلف‌بازان وجود دارد: درمان با روش‌های غیرجراحی و درمان با جراحی.
درمان‌های غیر جراحی
کلیدی‌ترین نکته در روش‌های غیرجراحی برای آرنج گلف‌بازان این است که از شکسته شدن بیشتر کلاژن جلوگیری شود و هدف از درمان این است که به بهبودی تاندون کمک شود.
داروهای ضدالتهاب. در صورتی که مشکل بر اثر التهاب به وجود آمده باشد، مصرف داروهای ضدالتهاب مانند ایبوبروفن می‌تواند موثر باشد.
تزریق کورتیزون. در صورتی که با مصرف داروهای ضدالتهاب، التهاب برطرف نشود، پزشک احتمالا تزریق کورتیزون را تجویز می‌کند. کورتیزون یک داروی ضدالتهاب بسیار قوی است. تاثیرات این دارو موقتی هستند اما ممکن است برای چندی هفته تا چندین ماه دوام داشته باشند.
شاکویوتراپی. شاکویوتراپی یکی از روش‌های درمان غیرجراحی برای آسیب تاندون است. در این روش از دستگاهی استفاده می‌شود که پالس‌های شاک ویو را تولید می‌کند و این پالس‌ها به ناحیه آسیب‌دیده فرستاده می‌شوند. این روش درمانی علاوه بر این که موجب تسکین درد می‌شود، دامنه حرکتی و عملکرد آرنج را نیز بهبود می‌دهد.
آرنج بند یا تیپینگ آرنج. ممکن است فیزیوتراپیست شما برای آن که از فشار وارد شده به تاندون‌ها و ماهیچه‌ها بکاهد، روی آرنج و ساعد شما را با چسب مخصوص تیپینگ ببندد. همچنین ممکن است شما از آرنج بند استفاده کنید که به شکل یه نوار باریک است که بالای ساعد بسته می‌شود و از فشار وارد شده به تاندون، در محل اتصال با استخوان، می‌کاهد.
وسایل مورد نیاز:
دو تکه از چسب مخصوص تیپینگ به شکل حرف Y (یک نوار بلند که وسط آن بریده شده اما بریدگی تا انتهای نوار نمی‌رود)
یک تکه چسب مخصوص تیپینگ به شکل حرف l (یک تکه کوچک نوار تیپینگ بدون هیچ برشی)
خود شخص نیز می‌تواند این تکنیک تیپینگ را انجام دهد.
مرحله اول:
قسمت بالای نوار Y شکل را روی قسمت داخلی مچ دست بگذارید و سپس در حالی که مچ خود را به سمت عقب خم کرده‌اید، دو دسته‌ی نوار را در طول ساعد و به سمت آرنج بکشید.
مرحله دوم:
قسمت انتهایی نوار y شکل دوم را روی قسمت داخلی ارنج بگذارید و دو دسته‌ی نوار را روی قسمت بالایی ساعد بکشید.
مرحله سوم:
آخرین نوار را روی قسمت میانی آرنج و در امتداد ساعد قرار دهید و در حین چسباندن این نوار، آن را حدود ۵۰ درصد بکشید.
تحریک الکتریکی. ممکن است از تکنیک‌های الکتروتراپی و تحریک الکتریکی عصب‌ها برای تسکین درد و بهبود روند بازسازی کلاژن، استفاده شود.
یونتوفورزیس. در این روش برای فرستادن داروی ضدالتهابی به ناحیه آسیب‌دیده از فشار ناشی از اعمال جریان الکتریکی استفاده می‌شود. این روش درمانی خصوصا برای بیمارانی مفید است که نمی‌توانند تزریق انجام دهند.
تمرینات کششی و تقویتی آرنج. از تمریناتی برای کشش دادن و تقویت کردن تدریجی ماهیچه‌های ساعد استفاده می‌شود.
تمرینات استاتیک. این تمرینات باید در مراحل اولیه آسیب‌دیدگی و قبل از شروع تمرینات پویا، انجام شوند.
تمرینات پویا (دینامیک). زمانی که بیمار بتواند تمرینات استاتیک را برای چند روز متوالی، به طور کامل و بدون هیچ دردی انجام دهد، می‌تواند حرکات قدرتی و دینامیک را شروع کند.
حرکت دادن مچ دست. بعد از این مرحله شما می‌توانید تمرین حرکت دادن مچ دست با وزنه را انجام دهیدو این تمرین ماهیچه‌هایی که در آسیب آرنج گلف بازان درگیر هستند را تقویت می‌کند.
روش‌های درمانی جراحی
گاهی اوقات روش‌های درمانی غیر جراحی تاثیری بر تسکین درد بیمار ندارد و یا بیمار نمی‌تواند مانند قبل از آرنج خود استفاده کند. در این موارد احتمالا انجام جراحی ضروری است.
دبریدمان تاندون. در صورتی که مشکل، ناشی از فرسایش تدریجی تاندون و ضخیم شدن تاندون (بر اثر تشکیل بافت اضافی) باشد، احتمالا جراحان روش دبریدمان را برای جراحی انتخاب می‌کنند تا بافت اضافی را از تاندون جدا کنند. در این موارد جراح تنها بافت‌های اضافی را از تاندون جدا می‌کند و تاندون را پاکسازی می‌کند.
آزادسازی تاندون. یکی از روش‌های رایج برای جراحی آرنج گلف‌بازان، روش آزادسازی اپیکوندیل میانی است. در این جراحی، فشار از روی تاندون فلکسور آرنج برداشته می‌شود. در ابتدا جراح بر روی قسمت داخلی آرنج و در امتداد ساعد، یک برش ایجاد می‌کند. جراح بافت‌های نرم را کنار می‌زند تا بتواند نقطه اتصال تاندون فلکسور به استخوان اپیکوندیل میانی را ببیند.
۱- برش
۲- آزادسازی تاندون
۳- برداشتن بافت آسیب‌دیده
۴- برداشتن زائده استخوانی
۵- اتصال مجدد تاندون
در این مرحله جراح وضعیت عصب اولنار را چک می‌کند تا مطمئن شود که این عصب تحت فشار قرار نگرفته است. در صورتی که وضعیت این عصب مناسب باشد، جراح پوست بیمار را بخیه می‌زند و جراحی خاتمه می‌یابد.
معمولا می‌توان این جراحی را به صورت سرپایی انجام داد، به این معنا که نیازی به بستری شدن و ماندن شما در بیمارستان نیست. این جراحی را می‌توان هم با بیهوشی عمومی و هم با بیهوشی موضعی انجام داد. با اعمال بیهوشی عمومی شما به طور کلی به خواب می‌روید، اما با اعمال بیهوشی موضعی تنها برخی از عصب‌های به خصوص برای چند ساعت بلوک می‌شوند (از کار می‌افتاند). برای جراحی آرنج، به احتمال زیاد داروی بلوک عصبی در زیر بغل تزریق می‌شود.
توانبخشی بعد از جراحی
بلافاصله بعد از جراحی. آرنج شما در یک آتل موقت قرار داده می‌شود و به کمک این آتل، آرنج شما در حالت خمیده با زاویه ۹۰ درجه فیکس می‌شود.
سرما درمانی و الکتروتراپی (تحریک الکتریکی). ممکن است طی اولین جلسه فیزیوتراپی بعد از جراحی از این دو روش برای کنترل درد و تورم استفاده شود.
همچنین ممکن است فیزیوتراپ شما از ماساژ یا سایر تکنیک‌های درمان دستی برای برطرف کردن اسپاسم و گرفتگی عضلات استفاده کند.
به تدریج شما می‌توانید تمرینات کششی و تقویتی پویاتری را انجام دهید. البته باید مواظب باشید که این حرکات را با سرعت زیاد انجام ندهید و به میزان کافی این حرکات را انجام دهید و بیش از حد به خودتان فشار وارد نکنید. (این تمرینات تقریبا بعد از دو هفته پس از جراحی آغاز می‌شوند)
بعد از گذشت ۶ هفته شما می‌توانید تمرینات قدرتی سنگین‌تری را انجام دهید. با پیشرفت تدریجی شما، فیزیوتراپ شما تمرینات پیشرفته‌تری را برای ایجاد ثبات و تقویت عضلات ساعد، مچ، آرنج و شانه به شما می‌دهد. شما احتمالا به دو الی سه ماه فیزیوتراپی نیاز داید. در صورتی که در سطح بالا ورزش می‌کنید، بازگشت کامل به سطح قبلی فعالیت‌هایتان احتمالا بین ۴ تا ۶ هفته طول می‌کشد.
